Singapore Humbling Effects & Truths 009

Nalasahan mo na ba ang "I love you" ?

Ano nga ba ang nakahain ngayon tuwing recess sa panahon ng recession? Araw araw, Inaabangan ko ang lunch. Pinakamasayang parte ng araw ko to. Ako na siguro ang may pinaka masarap na pagkain sa panahon ng kagipitan. Sa araw araw na ginawa ng Diyos, sabay kaming nananghali ni Hamsum. Isang ilog lang ang nag hihiwalay sa mga opisina namin. Dahil sa mga iba pa naming obligasyon sa buhay tulad ng nirerentahang bahay, ang makapamasyal pa rin habang nakakakapagpadala ng pera sa mga mahal namin sa Pilipinas at ang maka ipon. Napag isipan namin na magbaon araw araw. Century Tuna, Cheese, Mushroom at Iklog. Dito umiikot ang menu namin. Merong cheese+egg+tuna. tuna+cheese+mushroom. mushroom+ tuna. tuna+egg. egg+mushroom. tuna+tuna+tuna. Iba-iba. Surprise kung ano ang nakahain dahil salitan kami ng pag prepare ng baon. Hindi nakakasawa. Hahaluan pa namin ng masayang kwento at lambingan. Ay, champion!!!

Naka tikim ka na ba ng I love you? Ako, OO. Araw-araw!!!

Singapore Humbling Effects & Truths 008

Agawan Base

"My momma always said, Life was like a box of chocolates. You never know what you're gonna get." - Forrest Gump

I agree, pero para sakin,

"Life is like playing Agawan Base, you have to touch base to survive."

Tulad ng buhay, ang agawan base ay tagisan ng abilidad at ng bilis. Sa pag sigaw ng "game!", para kang kabayong pinitik sa itlog, kumaripas ng takbo para masakop agad ang base ng kalaban. Sa gitna ng biyahe mo, hindi mo aakalain na meron ka na palang kalaban na sumasalubong sayo. Kelangan mo ngayong mag u-turn at i-save ang buhay mo sa pag hawak sa base ng team niyo. Ligtas ka na ulit. Pero sa susunod mong pag takbo, plaplanuhin mo na maige ang susunod mong diskarte upang wag nang magkamaling muli.

--

Nag simulang bumuo ng pamilya ang mga magulang ko sa isang inuupahang apartment sa Project 4. Nung pinanganak ako, nakalipat na sila Daddy at Mommy, bitbit si Kuya at Ate. 1979 ng naitayo ang bahay namin sa QC.Dito sa bahay na ito nabuo ang pagkatao ko, my values, my decision making at ang standards ko sa buhay ko. Dito ako natuto ng kabutihan at kagaguhan. Pede akong maging ako, na mahal pa rin ako ng nasa paligid ko. Walang reklamo. Walang pagpapanggap, walang pressure, at walang hinihinging kapalit. Masasabi kong ito na ang pinaka-komportableng lugar in the whole wide world.

Tuwing nag aaway kaming mag kakapatid noon, ang tanging bigkas ni Mommy, "nasa langit na kayo, wag niyong gawing impyerno ang buhay niyo." Ngayong nasubukan ko ng malayo at natatanaw ko na ang bahay mula sa labas, totoo nga, ang bahay at buhay namin sa QC ay langit. (Thank you Mommy and Thank you Daddy!)

---

Dalawang taon at anim na buwan na akong kumakaripas ng takbo para masakop agad ang base ng pag asenso. Unang labas ko to. Hindi ko napansin sa gitna ng biyahe ko, hindi ko inakala na meron na palang kalaban na sumasalubong sakin. Ang pagka Burn out sa lahat ng aspekto ng buhay ko. Nararamdaman kong kailangan ko na mag u-turn at i-save ang buhay ko sa pag hawak muli ng buhay na kinagisnan ko.

Pag naka pahinga na ako at gumagana na ulit ng maayos ang utak ko, plaplanuhin ko nang maige ang diskarte ko para sa susunod kong takbo.

Why do I love Thee, let me count the why's 012

At Scruffy Murphy's, having breakfast after a very long ride to East Coast Park.
He noticed:

"Ang ganda ng bike ko o! May butterfly."

Singapore Humbling Effects & Truths 007

"Near death experience"

Ngayong taon na ito, may birthday gift sakin si God. October 18 ng na-approve ang PR ko. Inaasikaso ko na ang pagpapalit ng employment pass ko to my permanent residency card. Kailangang pumila para sa medical at dalawang beses sa immigrations. Nakakainip!

2 pm ang appointment ko. Pumasok muna ko sa trabaho ng umaga. 11am, may mabuting tao na nagpahiram sakin ng PSP para may mag aliw sakin sa mission ko ngayong araw na ito.

Sinubukan ko ang PSP. Pinakinggan ko ang mga lamang kanta habang nag tratrabaho. Maya maya'y nakaramdam na ako ng kakaiba. Bumilis ang tibok ng puso ko. Ang mga tugtugin ay may dalang alaala ng aking nakalipas. Dark side ika-nga. Agad agad kong binunot ang pagkakasaksak ng earphones sa tenga ko at sinauli ang PSP. Salamat nalamang.

---

Muntikan na ako dun ah! Natanaw kong muli ang blackhole na ilang beses kong nilaglagan noon. Hindi maganda ang lagapak ko nung huli. Nabasag ang puso ko sa 4! Tatlong 1/4 para sa kanila at may 1/4 na natira sakin. Sabog na sabog ako nun. Wasak. Mabuti nalang at may natira ako para sa sarili ko at meron akong pagmamahal na pedeng pinagsimulaang muli.
---

Matindi ang epekto ng music sakin. Ninanamnam ko kasi ang bawat lyrics at nota. Ito madalas ang rason kung bakit ako nahuhulog sa tao. Muntikan na ako kanina, para akong hinihypnotize at di ko mapapansin magigising nalang ako sa ibang mundo. Epekto siguro ito ni Shaider, "Time space warp, ngayun din!"

---

Naubos ang battery ng phone ko mag aalas 4:30 palang. Ayan! Batong-bato ako sa pila! Walang nag aliw sa akin. 6pm na nang matapos ako. Sa bus pabalik sa office, na realize ko na makaka survive naman pala ako kung hindi ko patulan ang mga bagay na magbibigay ng panangdaliang saya lalo na sa panahon ng kahirapan. Kailangan ko lang palang iwasan ang mga temtasyon at mag focus sa pagibig na hawak ko upang makamit ko ang katahimikan. Ganun lang pala eh. Alam ko na ngayon kung anong dapat gawin pag natatanaw ko ang blackhole sa paligid ko. Wag na sana akong mahulog muli.

Singapore Humbling Effects & Truths 006

Rags to riches, blank to bitches - the Singapore effect

May kaibigan si Hamsum na balak gumawa ng magzine tungkol sa mga pinoy dito sa Singapore. Hiningan niya ako ng ideas para dito. Sa buong akala niya siguro ay hindi ko siya papatulan. Frustration ko kaya ang advertising. Wala pang isang minuto ay na arouse na ang utak ko!

Ang suhestiyon ko ay ipakita niya ang epekto ng Singapore sa isang OFW. Before and after baga. Halimbawa:

Ang noo'y pa-tweetums nung college na ngayon ay isang kabit.

Ang noo'y isang manginginom na tambay after graduation na ngayo'y nag papaaral ng mga pamangkin.

Ang noo'y nag top sa board exam, na ngayo'y naging draftsman.

Ang noo'y may pusong lalaki, na ngayo'y isang mabuting ina na.

Ang noo'y laman ng beerhouse, na ngayo'y abot langit na ang respeto sa babae.

At meron din ang noo'y ikakasal na sa Pilipinas, na ngayo'y inlove na inlove na bagong boyfriend.

Iba-iba ang epekto satin ng Singapore. Palagay ko'y lamang ang napabuti. Epekto ng mga di inaasahang pagkakataon, epekto ng pagiging independent, epekto ng pagkamulat sa totoong mundo, epekto ng pangungulila, epekto ng plano ni God.

---

Nabanggit ko ang topic na ito kay Hamsum. Sumang ayon naman siya sa mga nasabi ko at sa mga halimbawang kathang isip lamang. Pinamahagian niya pa ako ng mga natutunan niya sa mga kainuman niyang beterano na dito sa Singapore.

Lesson no.1
Kung dati kang bulok sa Pinas, pag tumagal ka na dito sa Singapore. Di mo na hahayaan ang sarili mong bumalik pa sa dati. Magkaiba na ang tingin mo sa sarili mo at sa mga dati mong tropang tambay.

Lesson no.2
Kung ano man ang nakamtan mo na, hindi mo na hahayaang bumaba pa dito ang mga maari mo pang makamtan. Hindi mo mapapansin ay may nabuo na sayong standards.

Lessons na hindi ko matututunan sa classroom, sa inuman lang. Tagay pa!!

Singapore Humbling Effects & Truths 005

Red cups na.

Pauwi ako sa overtime kanina. Katabi lang ng bus stop kung san ako sumasakay pauwi ang Starbucks. Walang pambili, kaya sinilip ko nalang ang mga tao sa loob. Napangiti nalang ako ng napansin kong:

Red cups na!

Malapit na pala ang pasko ano? Dito sa Singapore, walang kahit konting simoy ng hangin na magpaparamdam sakin ng lapit kapaskuhan. Siguro kasi matagal na rin akong di napapadpad sa orchard. Marahil lunod na ng christmas lights at christmas balls doon ngayon. Exaggerated na minsan, pero di pa rin nila mabili ang "Christmas spirit".

Sa bus, gustuhin ko man mag munimuni upang ituloy ang dalang alaala ng red cups, kinontra ito ng ingay ng mga nag uusap na intsik na kasakay ko sa bus:

"Ging gang gu di gudi gudiwakwak,
Ginggang goo ginggang goo!"

Demutres na yan oh. Maingay na, hindi mo pa maintindihan. Excited kaya sila sa pasko kaya malakas ang mga boses nila? O as usual, nameomroblema sila sa trabaho.

Less than 50 days nalang, pasko na.
Kung nasa pinas lang ako ngayon, unti-unti na namin pinupuno ng regalo ang ilalim ng Christmas tree na nakatayo na nung October 18 pa.

Pagpasok ko ng mall, pagbukas ko ng radio, madidinig ko na ang himig ng pasko,

Anjan na rin siguro ang mga pulubi na nanghaharana ng karoling sa gitna ng trapik,

Kapansinpansin ang liwanag ng kutitap ng mga parol sa gabi,

Marahil, nabiktima nanaman ako ng Starbucks at kinakalampag ko ang mga tao upang tulungan akong punuin ang stampcard para makakuha ng libreng organizer.

Ang Mommy ko,may gawa ng fruit salad sa ref na sa panahong ito ko lang natitikman.

As early as now, mapipinta na sa mukha ng bawat Pilipino na parating na ang pinakamasayang buwan ng taon. Tila natataranta. Problemado sa hirap ng buhay but half of themselves are pre-occuppied with the thought of Christmas.

Andito ang katawan ko, pero ang puso't isipan ko, bihag na bihag ng Pilipinas kong mahal. Mabuti nalang, marami kaming masayang alaala ni Pilipinas. Gaano man ako kapagod sa libreng overtime, may sapat na rason ako para ngumiti sa byaheng mula office hanggang bahay.