Laughter is the best resume.

April 26, 2006, Wednesday nung lumipad ako patungong Singapore. Mahigit dalawang taon na rin ang nakakaraan. US$200 lang ang baon kong pera at kaunting damit. Ang plano ko lang noon ay mag-ventilate, 'time first' muna sa guera, mag bakasyon ng tatlong linggo habang tinutulungan ko ang kabarkada kong umiiyak na sa tambak na trabaho at kumita ng $15 per hour. Alas 7:30 ng gabi, sinundo ako ni Kuya sa airport, nilapag lang namin ang maleta sa bahay nila at hinatid niya na ako sa opisina ng Gurlfriend niya, na siya rin naman ang kabarkada kong lunod sa trabaho. Tamang tama, nag uwian na ang mga regular employees, maari na akong magsimula mag tabi. Tabi ang tawag sa side line dito sa Singapore. Tabing guhit.

Mag alas-12 na ng gabi ng matapos kami. Nag taxi pauwi kasi may taxi claim naman na pedeng singilin sa opisina. Sa dami ng trabaho, pinapasok na ako ng regular hours nang sumunod araw. Alas-9 ng umaga hanggang alas-7 ng gabi, dineretso pa namin hanggang alas-12 ng gabi. Makalipas ang 1 linggo, may bumulong sa diwa ko, "Testing lang! gawa ka ng resume, mag submit ka bukas", and so I did. Pag uwi ko ng bahay ng kinagabihan hinanap ko ang resume ng Kuya ko para may mapag basihan. One page lang at walang picture. Tumawag ako sa Pilipinas para mag pa email ng sample of works ko. Hayan, handa na akong lumaban sa guera!

Pumasok ako sa part time job ng umaga para lang mag print ng 5 resume. Pagkatapos ng tanghalian, nag simula na akong mag lakadlakad sa Tanjong Pagar. Hinulog ko ang 4 sa Advertising Companies, at ang natitirang isa, sa Woha Architects Pte Ltd. Bilin ni kabarkada ko, mag pasa daw ako dito, gustong gusto niyang makapasok dito dahil bago at magaling daw mag design.Alas-3 ng hapon, tapos na ako. Bumalik na ako para mag tabi. Nag ring ang telepono ko ng alas-5. Tawag mula sa Woha!!! May interview daw ako kinabukasan, alas 5 ng hapon.

Dingdong!

"You called me yesterday and I'm here for the interview.", ang sabi ko.
"Ok, just proceed to the Second Storey and wait for Esther." ang sabi niya naman.

Sa aking pag kakaupo, "Dugdug dugdug dugdug", ang sabi ng puso ko habang kumakanta ang utak ko:
"Come Holy Spirit, I need you.
Come Holy Spirit, I pray.
Come with your strength and your power.
Come in your own special way."

May babaeng papalapit. Nakasalamin, Inchik, mukhang mangkukulot sa parlor.
Umupo siya sa harap ko at inisa isa ang baon ko. Naiinip na ako.
"I checked your website, you don't have Filipinos in your company?"
"We do, we just haven't updated the site."
At nag simula na ang usapan. Tawanan.
"Do you still have other questions?" huling tanong niya.
"What can I do to help this company? huling tanong ko naman.
"Right now, we don't have anything for you. We'll just give you a call whenever."
Huwaaat? Akala ko pa naman, nadenggoy ko na.

Kinagabihan, sabay sabay kami ni Kuya at ng kabarkada kong gurlfriend niya na nag hapunan sa may Chinatown.
Sa kalagitnaan ng masayang usapan naming 3, nag ring ang telepono ko.

Telepono: "Can you start tomorrow, Bia. We have a presentation and we're in need of another hand."
Ako: "You mean, I'm hired? Of course!!! I'll see you tomorrow but I don't have my work papers ready yet."
Telepono: "Ok lah, See you tomorrow. Congratulations."

Susunod na linggo, dito nag Mother's Day ang Mommy ko bitbit ang Transcipt, Diploma at kung ano ano pang importanteng papeles para maayos ang Work Permit ko at dito na nag simula ang independent life ko sa Singapore.