Naatrasan ng kotse ang alagaang pusa ng pinsan kong si Rey. Dalawang taon palang siya noon, hindi pa buo ang ipin kaya hindi niya mabigkas ng maayos ang mga ibang letra ng salita.
"Ang puta ko, ang puta ko, nitagata ang puta ko" , ang walang magawang bata, nakatulog nalang sa paghihinagpis.
Kakaiba ang karanasan namin ng kapatid kong si Carlo sa mga pusa. Partners-in-crime kami noon. One summer morning, matapos walisin ang mga nalagas na dahon ng puno ng Mahogany sa harap ng bahay namin, excited naming sinidihan ang bundok ng tuyong dahon. Naistorbo ang paglalaro namin ng apoy sa narinig naming tunog:
"Meeoooow, Meeeeeoooow!"
May 2 bagong panganak na kuting na nangungulila sa kanilang ina. Mabait naman akong bata, but my initial reaction then was to wrap the kittens in a newspaper and made it to a ball. And probably, out of curiosity, binato namin ang mga bolang papel sa bundok na apoy. Hindi ko makakalimutan ang daing ng kawawang magkapatid. Habang lumiliit ang mga bola, lumalakas naman ang mga iyak nila. Ang huling tunog ng matining nilang boses ay humalo sa tunog pagputok ng mga balat at bituka nila. Sa hindi sinasadyang pagkakataon, nabahiran nanaman ng dumi ang musmos na isipan namin ni Carlo.
Ngayong tumanda na ako, minumulto pa rin ako ng alaala ng magkapatid na kuting. Ang laki ng takot ko lalo na pag nagkatinginan kami ng mata sa mata. Pakiramdam ko, kaya nila akong ubusin ng wala akong laban. Ito ang dahilan kung bakit ayoko ng pusa. Ayoko ng kahit na anong may kaugnayan sa pusa. Kahit pa sa mga babaeng parang umiiyak na pusa pag kumakanta.
Logic dictates, ito na siguro ang pinakamaliwanag na dahilan ng mga takot ko sa buhay. Ang mga nagawa kong mali at baluktot, ang mga binalak kong maitim at di marangal na nakatapak sa aking kapwa, ito ang bumuo ng mga takot ko. Minsan, hindi ko man ginusto, nangyari na. Sa hindi sinasadyang mga pagkakataon, nabahiran nanaman ng dumi ang malapit ng maubos na kamusmosan ng aking isipan. Alam ko na ang modus operandi ng isang taong gustong maging kontrabida sa buhay ko. Sabi nga ng mga matatanda, "Papunta ka palang, pauwi na ako." Yes, it's true, kaya, binabalak mo palang, sinosolusyonan ko na. Ngayon, nagiging mas maingat na akong makasakit at makatapak ng kapwa. All my carefulness now equates to all my evilness in the past. Ang multo ng kasalbahihan ko ang nagiging lason para mabuhay ako ng tahimik because I can't act myself and be myself pag nababalot ako ng takot. Just like with the cat, ayoko ng puta. Ayoko ng kahit na anong may kaugnayan ta puta. Lalo pa sa mga babaeng parang umiiyak na pusa pag nagsasalita.
Indeed, what goes around, comes around. Simple lang naman ang buhay, "Do onto others as you would wish them do onto you." Just follow the Ethics of Reciprocity, ito ang susi ng matiwasay na buhay.
