Rurok ng Kaligayahan

Sumabay si Rose mag simba samin nung Linggo.
Wala kasi si Arczi, 3 weeks siya sa America.
Pagkatapos ng simba,
nakita namin buong barkada ng nobyo ko sa likod ng simbahan, as usual.
Ang ganda ng suot ni Viv, Boho-chic. Pati na rin ang ayos ng buhok niya.
Nakaternong Fink naman sina Dan at Jeny.
Kitang kita naman sina Christian at Yna sa Orange at Green Shirt nila.
Sayang wala pa si Ange, ano kaya ang terno nila ni Aaron?
mag teterno din kaya si Krys at ang wifey niya?
Siyempre kami din ni Arnel,
naka ternong puti,
ternong shorts,
ternong Vans na sapatos,
Lalaking lalake pala suot ko nung Linggo ah.
Arnel na Arnel.

Planado talaga naming 3 ni Rose na bibisitahin namin si Andy sa bago niyang biling tirahan sa Bishan pagkasimba.
Pero nag kayayaan muna kumain sa Food Court sa may Raffles City.
Tsk, Kway Teow, puro mantikang local food nanaman.
Excited pa naman ako sa cooking ni Weng.
Oh well, narinig ko namang tumawa ng marami si Arnel sa mga walang kwentang usapan ng barkada niya,
busog na rin ako dun.

Dumeretso na kami kina Andy pagtapos. Sumama din si Aaron at Krys, mga wala kasing partner.
Pang walong stop galing City Hall MRT.
Dhoby Gaut, Sommerset, Orchard, Newton, Novena, Toa Payoh, Bradell, Bishan.
Ang Layo!!!
Buti nalang may ubod ng gandang babae sa train, parang si Mama Mary.

Pag ka baba, nautusan kaming bumili ng yelo at juice,
"Kahit na anong panghabol ng lasa" sabi Aaron.
Shiet, kutob ko may inuman nanaman.

Meron ding 8 minutes ang nilakad namin mula MRt Station hanggang sa HDB nila Andy.
Buti nalang mababaw ang kaligayahan ng mga kasama ko.
Tanong ni Arnel: Kung nasa kalagitnaan ka na ng lakad mo at kumulo ang tiyan mo, san ka tatakbo, sa Train Station o sa bahay mo?

Pag bukas ng pinto... Tadaaah!
Naks, mukhang parlor na mukhang morge ah.
First class na Parlor naman. Salon.
Black and Red ang motiff.
Hirit ni Aaron: Ayus ah! Bagay dito ang DBS Atm card ko ah!
which, I agree.

Pagtapos ng isang tour, naupo na kami sa waiting area.
Nilabas na ni Andy ang Ibat ibang alcoholic beverages.
Oh no, Tambay Sessions nga.
Tsk! Hindi ako lumaking nakikitambay, hindi ako sanay, nahihirapan ako.
Mainipin kasi ako eh. Ayoko ng walang ginagawa.
Buti nalang, dala ni Rose ang Ipod niya, komportable ang higa ko couch at may mga konteng magazines.
Kuntento na ako ka jamming sa utak ko ang mga bokalista ng ipod ni rose.
Bonus nalang na makita kong humahalakhak si Arnel.
Hindi ko man naririnig ang usapan, sigurado akong masaya siya.

Yehey!!! Naubos ang juice. May gagawin na ako.
Siyempre, sinamahan ako ni Arnel mag hanap ng juice, kahit anong panghabol ng lasa.
May vendo machine daw sa may playground.
Pagtapos makakolekta ng sangkatutak na barya, Takbo!
Goal: Unahan mahanap ang vendo.
Buti nalang may vendo, wala ngang mabibilihan.
Sira pa. Ayaw mag labas ng sikat na inumin.

Pagbalik namin, nakisalamuha na ako.
Ahh...Action Stories pala ang usapan.
Snatchers sa Blumentrit, San Andres Bukid, makulay na buhay ni Krys with the buwayang pulis, aksidente ni Aaron, pagkabasagulero ni Arnel,
Sinko (ano yun? presinto ba yun?) blah blah blah...
tsk, wala ako na share. ganito pala kagulo ang Pilipinas.
Totoo palang what you don't know won't hurt you.
Madalas akong mag overdrive pag madaling araw noon.
Nadaanan ko na yung mga lugar na pinag sasasabi nila.
Kung saan-saang dead end na ang narating ko kakahanap ng Pateros
pero lagi akong umuwing bigo. Hindi naman yata totoo yung lugar na yun eh.

Naubos na siguro ang mga salaysay ng rambulan at pInagbigyan ni Andy si Arnel mag laro ng Wii.
Galing talaga ng generation na ito. Dati dance revo at drums lang, ngayon pati gitara meron na.
Ang sarap sarap panoorin ni Arnel habang tuwang tuwa siyang tipain ang pekeng gitara.
Parang kinikiliti yung puso ko nung makita siyang pumapalakpak sa itaas ng ulo niya sabay ang tiyempo ng magulong tugtog.
Ganadong ganado. Parang bata at parang tunay na rakista at the same time.
Buo na ang gabi ko.

Tanong ni Arnel: Mag kano lahat to?
Andy: S$1000.00 siguro pati gitara.

Sa loob loob ko: Ang mahal naman, dibale, iipunin ko yan, makita lang kitang laging ganyan nasa rurok ng kaligayahan.

Pero, kung di ko man makayanan ipunin yan...oh well, it's the thought that counts.